چگونه موفقیت یک ازدواج را پیش‌بینی کنیم؟
«ببین شکور، می‌خوام ببینم من و تو چه‌قدر از نظر عاطفی با هم شباهت داریم. چند تا سوال ازت می‌پرسم، اگر درست جواب بدی، مشخص می‌شه من و تو از نظر عاطفی با هم تفاهم و مشابهت داریم یا نه!» این بخشی از دیالوگ دریا و شکور در سریال شمس‌العماره بود که با تعجب مرد داستان از اینکه آزمون تفاهم چرا بعد از ازدواج انجام می‌گیرد، همراه بود. شاید این موضوع در سریال به‌صورت طنز نمایش داده شده باشد اما در عالم واقعیت نیز گهگاه اتفاق می‌افتد...

امروزه در دفاتر مشاوران و روان‌شناسان از این دست آزمون‌ها زیاد انجام می‌گیرد. البته برخی از این کارشناسان، به دقت به صحبت‌های زوج‌های داوطلب ازدواج گوش می‌کنند و برخی دیگر که کم هم نیستند، مبلغ گزافی بابت انجام دادن و تفسیر این آزمون‌ها از مردم می‌گیرند و کاری به خواسته‌ها و درددل زوجین ندارند. اما این تست‌ها تا چه حد صحت دارند و اصولا چه چیزهایی را می‌سنجند؟ دکتر بدری‌سادات بهرامی، روان‌شناس و مشاور خانواده به این سؤال جواب می‌دهد.

▪ خانم دکتر! به‌عنوان اولین سوال، آیا شما از همه داوطلبان ازدواج و مشاوره قبل از آن، برای تشخیص هم‌خوانی، تست و آزمون می‌گیرید؟

ـ تقریبا بله. چون برای تعیین خطوط و اصول کلی شخصیت و رشد و تکامل عاطفی به ما کمک می‌کند اما باید در کنار شرح حال کامل و جامع باشد.

▪ رشد و تکامل عاطفی برای چیست؟ آیا اساس آزمون است؟

ـ به نوعی بله. در حقیقت یک روان‌شناس معروف به نام اشترنبرگ که مثلث عشق را توصیف کرد، متوجه شد رشد و تکامل عاطفی در یک فرد، به مسایل ژنتیک و محیطی که فرد در آن رشد کرده و عوامل محیطی گوناگون دیگر مربوط می‌شود و این موضوع شاخص بسیار مهمی در جهت تشخیص بلوغ عاطفی و میزان انطباق آن با شرایط مختلف محیطی است. به همین علت آزمون‌هایی را برای تشخیص هم‌خوانی و رشد عاطفی افراد به ویژه داوطلبان ازدواج ابداع کرد.

▪ خب، این تست‌ها و آزمون‌ها چه‌قدر در صحت پیشگویی موفقیت‌آمیز بودن یک پیوند زناشویی نقش دارد؟

ـ ببینید، می‌توانم بگویم قطعا نقش به مراتب کمتری از ابراز هوشمند یعنی تجزیه و تحلیل انسان ماهر و مجرب در زمینه روان‌شناسی دارد. این ابزار، وسیله کمکی است در دست روان‌شناس نه اینکه اساس تشخیص و رد و تایید پیوند زناشویی. این انسان به مثابه ابزار هوشمند است که شخصیت افراد را براساس گفته‌ها و محتوای آنها و نگاه عاطفی و نحوه بروز عواطف افراد را ارزیابی می‌کند و اگر مشکلی یا انحرافی از محدوده طبیعی وجود داشته باشد، می‌تواند بگوید که آیا قابل حل است یا بهتر است از برقراری پیوند زناشویی خودداری کنند.

▪ اگر فرض کنیم که تست‌ها، نامتناسب بودن زوجین را نشان بدهدو ابزار هوشمند یا روان‌شناس هم تناسب زوجین را نشان دهد، تصمیم براساس کدام خواهد بود؟

ـ اولا، به ندرت اختلافی در این حد یعنی کاملا متضاد هم به دست می‌آید. شاید در برخی موارد حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد اختلاف موجود باشد که در این موارد هم همان‌طور که گفتم این کارشناس مشاور است که می‌بیند و تصمیم می‌گیرد که اگر مشکلی وجود دارد، حل شدنی است یا خیر. اما تست و آزمون، نمی‌تواند این تغییرات رفتاری را پیش‌بینی کند. مطمئنا با انسان طرف هستیم نه با ماشین و احتمال وجود هرگونه تغییری در رفتار انسان‌ها با گذشت زمان وجود دارد.

▪ در فرهنگ‌ها و کشورهای مختلف، به این آزمون‌ها چگونه نگاه می‌شود؟

ـ در کشورهایی مثل آمریکا و اروپا که خود تولیدکننده این آزمون‌ها هستند، اولا این آزمون‌ها متناسب با فرهنگ و شرایط جامعه آنجا ابداع می‌شود و البته ما این تست‌ها را براساس مشخصات فرهنگی و اجتماعی خود بومی‌سازی می‌کنیم. اما دوم و موضوع مهم این است که در این‌گونه کشورهای پیشرفته یک فرهنگ ضدتست وجود دارد و هرگز برای همه افراد، انجام دادن آزمون‌های روان‌شناسی و ازدواج را توصیه نمی‌کنند. اما در ایران، همان‌طور که مردم به پزشک مراجعه می‌کنند و تا با نسخه سرشار از دارو از مطب بیرون نیایند، گویی به پزشک مراجعه نکرده‌اند، تصور می‌کنند وقتی به روان‌شناس و مشاور مراجعه می‌کنند، حتما باید تست و آزمون روان‌شناسی بدهند. این باور اشتباه است و باید در کشور ما هم اصلاح شود چون شخصیت، عواطف، هوش هیجانی و اصولا رفتارهای انسانی، پیچیده‌تر از آن هستند که حتی با حدود ۵۰۰ سوال تست mmpi سنجیده شوند که تازه یکی از چند آزمون شخصیت‌شناسی است. تست‌ها براساس شرایط فرد و جامعه و عوامل محیطی ممکن است پاسخ‌های متفاوتی در دو فرد با شرایط جسمی و روانی مشابه نشان ‌دهد. پس افراد نباید زیاد روی این تست‌ها اصرار کنند بلکه باید به روان‌شناس اجازه بدهند تا خود تشخیص دهد که آیا به برگزاری آزمون شخصیت نیاز است یا خیر و چه سوال‌هایی باید ارایه شود.

▪ اگر زوجی بخواهند والدین خود را به ازدواج‌شان وادار کنند و مجاب‌شان کنند که با هم تشابه عاطفی دارند و سوالات را به دروغ و با هماهنگی جواب دهند، شما و همکاران‌تان متوجه می‌شوید؟

ـ قطعا همین‌طور است؛ چون حتی در خود سوالات، سوال‌های انحرافی زیادی وجود دارد که اگر به یک یا چند سوال، جواب مشابه دهند، آن سوالات انحرافی، مچ‌شان را می‌گیرد و در ضمن اگر از این مرحله هم عبور کنند، سوال‌هایی که روان‌شناسان و مشاوران می‌پرسند، نقطه‌ضعف موجود را مشخص خواهد کرد.

▪ چه عواملی را در این آزمون‌ها می‌سنجید؟

ـ یکی از این تست‌ها، آزمون mmpi است که بیماری و سلامت را در زمینه روان می‌سنجد. آزمون بعدی، قصه عشق اشترنبرگ است که خود به بخش‌هایی مانند قصه سفر، قصه تجارت و قصه اعتیاد و... تقسیم‌بندی می‌شود و براساس سوالات و نمره‌دهی به آنها میزان تشابه زوجین را در موقعیت‌های مختلف زندگی می‌سنجد و نشان می‌دهد، چه ارتباط عاطفی ممکن است بین این زوج وجود داشته باشد.

▪ شما در بخش هوشمند آزمون، چه سوالاتی می‌کنید؟

ـ ما در این بخش، در حقیقت چارچوب اولیه لازم برای تشکیل زندگی مشترک را می‌سنجیم. اینکه نیروهای تربیتی و شیوه رشد و تکامل و محیط تربیتی و فرهنگ حاکم بر خانواده چگونه است. بعد از آن تناسب اعتقادی و فرهنگی را می‌سنجیم. اقتصادی یعنی جهان‌بینی فرد نسبت به هستی و موجودیت انسان و فرهنگ یعنی ارزش‌ها و ضدارزش‌ها در هر خانواده براساس محیط تربیتی و فرهنگ خانوادگی. ممکن است ارزش در یک خانواده، در خانواده‌ای دیگر با فرهنگ دیگر، ضدارزش محسوب شود. خودم از مراجعه‌کنندگان سوالاتی درباره روابط خانوادگی می‌پرسم و واکنش‌ها و عقاید طرف مقابل را می‌سنجم. بعد از آن طبقه اجتماعی و اقتصادی زوجین را با هم می‌سنجم. اینکه از نظر شغلی خود فرد و موقعیت شغل و اقتصاد خانواده دو طرف چه‌قدر با هم تشابه طبقه اجتماعی دارند. پس از آن، عناصر شخصیتی را با تکنیک‌های خاص و سوالاتی مرتبط، می‌سنجیم و اگر تفاوتی و تشابهی وجود داشته باشد، گوشزد می‌کنیم. بنابراین معمولا ارزیابی‌های رودرروی مشاور و زوجین در زمینه این موارد انجام می‌گیرد و در پایان، تست هوش هیجانی، برای تشخیص قدرت سازگاری؛ تست mmpi برای تشخیص بیماری یا تایید سلامت روان و تست قصه عشق اشترنبزگ برای تطابق عاطفی در موقعیت‌های گوناگون انجام می‌گیرد. البته سلیقه همکاران در این زمینه متفاوت است و براساس تجربه و نوع نگاه کارشناسی، متفاوت است و هیچ تفاوتی با هم ندارند. مهم این است که بدانیم این زوج در کنار یکدیگر می‌توانند لذت ببرند و در شرایط گوناگون با یکدیگر و با شرایط سازگار شوند. از اعمال دیگر که بسیار هم مهم است و ما می‌سنجیم، رضایت والدین و موقعیت شغلی مرد و زن است. نحوه شکل‌گیری زندگی آینده، بلوغ روانی، بلوغ اجتماعی، بلوغ عاطفی‌روانی، بلوغ اقتصادی و توان مالی نیز از جزییات مواردی است که سنجیده می‌شود. در مجموع اگر دو نفر بیشتر از ۶۰ درصد با یکدیگر تشابه داشته باشند و توانایی سازگاری و تغییر با ۴۰ درصد تفاوت موجود را داشته باشند و به شرط اینکه در هر کدام از عوامل، حتی یک عامل مهم، تفاوت فاحشی وجود نداشته باشد و با فرض اینکه مواردی مانند رضایت والدین وجود داشته باشد، ما به برقراری پیوند زناشویی توصیه می‌کنیم.

شایسته جعفریان
روزنامه سلامت

برای موفقیت در هر کار ابتدا باید اصول و شرایط آن را شناخت و به عبارت دیگر در هرتصمیمی که بخواهیم به موفقیت منجرشود، لازم است اطلاعات داشته باشیم وهرچه اطلاعات ما بیشتر باشد انتخاب ما بهترخواهد بود. روانشناسان معتقدندکه بهداشت روان انسان درسه چیزخلاصه می شود:

1- سازگاری و همسازی بادیگران
2- سازگاری و همساری باشغل وحرفه
3- سازگاری و همسازی درزندگی زناشوئی

در روایات اسلامی داریم که ازدواج استوارترین ومحکمترین بناها است. راستی ازدواج مهمتراست یا انتخاب پارچه ولباس وخانه؟ آیا وقتی که درانتخاب های فوق دقت به خرج می دهیم و با دیگران مشورت می کنیم درانتخاب همسرهم همه مسائل رادرنظرمی گیریم؟

شاید یکی ازعقیده های رایج دربین مردم ،اعتقاد به قسمت است ،افرادی که به قسمت اعتقاد دارند می گویند سرنوشت انسان روی پیشانی اش نوشته است ودیگرنیازی به تحقیق ومشورت و دقت نیست، این افراد آیا می دانند که خداوند نعمت عقل و قدرت واختیارتصمیم گیری به انسان داده وقسمت را به دست خودش سپرده است؟ شرط ها وملاک های ازدواج شاید یکی ازسوالاتی که ذهن ما را به خود مشغول کرده است اینکه زمان مطلوب و خوب برای ازدواج فرزندان چه زمانی است؟ برای یک ازدواج شرط های زیرلازم است:

1- بلوغ جسمی: فرزندی که هنوز درحال رشداست ،با سن کم و توانائی اندک و هنوز اوقات بیکاری خود را به بازی با همسالان خود می گذراند آیا می تواند مسئولیتهای زندگی رابپذیرد؟
2- بلوغ روانی : دو تا چهار سال بعد ازبلوغ جسمی، بلوغ روانی ایجادمی شود، یعنی داشتن رشد عاطفی وعقلی. رشدعاطفی یعنی توانائی کنترل احساساتی مثل گریه، ترس، خشم، حسادت و محبت و شادمانی، جوانی که با شکست های کوچک ویا کوچکترین انتقاد دیگران عصبانی می شود، پرخاش می کند، داد و فریادمی کند، گریه و زاری و یا قهرمی کند، چیزی را می شکند و یا کسی را می زند، آیا برای ازدواج آمادگی دارد؟ بلوغ عاطفی یعنی نوجوان یاد گرفته و تمرین کرده است احساسات خودش راکنترل نماید. رشدعقلی : توانائی درک وفهم بهتر و تفکر و پیش بینی ونتیجه گیری و تعیین هدف وبا انتخاب وسیله مناسب برای رسیدن به هدف وقدرت حل مسائل ومشکلات.
3 - بلوغ اجتماعی : رشد اجتماعی با رشد عاطفی وعقلی رابطه دارد در این سن نوجوان کمتر به خیال و رویا می پردازد و به انتخاب شغل واستقلال خود فکرمی کند و آگاهی هائی در زمینه چگونگی رفتار با همسر، خانواده و دوستان واطرافیان دارد، مهمتر از همه اینکه می داند افرادخانواده از او چه انتظاراتی دارند و چه وظایفی برعهده اوست.

4- توان اقتصادی : علاوه برمسائل فوق توان اقتصادی کافی برای فراهم کردن نیازهای اصلی خود و همسر و آینده فرزندان هم می تواندمهم باشد.

5- انگیزه : هرگز نباید کسی راکه تمایل به ازدواج ندارد به زور و یا از روی مصلحت وادار به ازدواج کرد در ازدواج فرزندان نظر خود را تحمیل نکنیم، بلکه به عنوان ارشاد و راهنمائی، مصلحت او را گوشزد کنیم، نه اینکه به جای آنان تصمیم گیری نمائیم.

نویسنده : احمدرضا سعیدی

مجرد بودن جوانان کشور نگرانی مسیولان کشور را فراهم کرده است که در همین راستا بررسی هایی انجام شد که نشان داد عدم توانایی جوانان در انتخاب صحیح و ترس از طلاق باعث شده تا تمایلشان برای ازدواج کاهش یابد. با کاهش نقش خانواده ها در تصمیم گیری های جوانان و رها کردن آنها به حال خودشان باعث می شود تا جوانان نسبت به ازدواج بی تفاوت شوند. به همین خاطر نیز عده ای با ایجاد مرکز مشاوره و همسریابی در این مسیر قدم گذاشته اند. اما آنچه که مهم است فلسفه وجودی این مراکز و رواج آن در سطح کشور است.

با اعلام خبر طرح نظارت و تقویت مراکز همسریابی از سوی رییس سازمان ملی جوانان موضوع اهمیت خود را بیشتر نشان داد. در حال حاضر مراکز مشاوره در سطح گسترده ای فعالیت می کنند و روز به روز تعداد آنها افزایش می یابد تعدادی از این مراکز مشاوره به طور رسمی در روزنامه ها و مجلات خانوادگی با دادن آگهی سعی در جذب مشتری دارند. با این که فعالیت این مراکز با دریافت مجوز از سازمان ها و نهادهای معتبر قانونی است اما به نظر می رسد برای جلوگیری از انحراف یا ارایه مشاوره های غلط به جوانان باید نظارت ها به طور گسترده تر و جدی تری دنبال شود.

" همسریابی" مدل پیشرفته مشاوره است که در حال حاضر برای افزایش ازدواج جوانان مجرد مطرح شده است اما آنچه که مسلم است نظارت بر نحوه فعالیت این مراکز همسریابی است. تعدادی از این مراکز بسیار سلیقه ای عمل می کنند، در واقع از مدل مشخصی پیروی نمی کنند این در حالی است که اکثر خانواده ها با شنیدن نام مراکز همسریابی واکنش های تندی نشان می دهند و موجب نگرانی آنها می شود. با یکی از این مراکز همسریابی تلفنی تماس گرفتیم:

- الو سلام، ببخشید موسسه همسریابی؟

- بله بفرمایید!

- ببخشید چه طوری باید به شما مراجعه کنیم؟

- شما بعد از واریز 50 هزار تومان به حساب مرکز می توانید مراجعه کنید و فرم های مخصوص را پر کنید.

- این فرم ها در چه زمینه ای است؟

- فرم هایی که شرایط خودتان را اعلام می کنید و با توجه به آن شرایط ظرف مدت یک ماه مورد مناسب را معرفی می کنیم.

- اگر مورد مناسبی پیدا شد به چه صورت باید ملاقات کنم؟

- بعد از این که شماره تلفن شما به شخص مورد نظر داده شد در صورت تمایل دو طرف می توانند بیرون یکدیگر را ملاقات کنند.

- آیا موسسه نظارتی هم دارد یا خیر؟

- خیر، ما فقط معرفی می کنیم و در صورت تمایل دو طرف می توانند ارتباطشان را ادامه دهند.

- اگر تا یک ماه مورد مناسب معرفی نشد باید چه کرد؟

- در آن صورت شما مجددا 50هزار تومان به حساب واریز می کنید تا دوباره اقدام شود. در این زمینه دختران جوانی که به یکی از این موسسات مراجعه کرده است، می گوید: مقدار پول هایی که موسسه دریافت می کند تنها به ازای یک شماره تلفن است و اگر از یکدیگر خوششان نیامد شماره تلفن دیگری داده می شود. این دختر جوان در ادامه گفت: این مرکز هیچ مسیولیت و پیگیری در قبال معرفی افراد ندارد و بدون هیچ نظارتی تنها با ارایه شماره تلفن سعی می کند افراد را به یکدیگر پیوند دهند. ضمن این که تضمینی وجود ندارد که هر کدام از طرفین شماره تلفن را به فرد دیگری ندهند. در هر حال با توجه به فعالیت مراکز این چنینی به طور آشکار و پنهان، ضروری است نظارت دقیقی از سوی مسیولان انجام شود تا بیش از این مشکلات جوانانمان افزایش نیابد. به رغم این که مجوز رسمی از سوی سازمان ها و نهادهای ذی اصلاح برای فعالیت این مراکز صادر شده است باید ساز و کار لازم برای نظارت و بررسی صلاحیت اخلاقی و علمی فردی که به صورت خود محور به عنوان مسیول در این مراکز فعالیت می کند، پیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.

● ایجاد مراکز همسریابی در دست بررسی است

این د رحالی است که حجت الاسلام حاج علی اکبری با اشاره به اینکه در حال حاضر مراکز همسریابی در کشور وجود ندارد، گفت: هم اکنون ایجاد این مراکز به طور جدی در دست بررسی است و برای تصویب به هییت دولت ارایه شده تا پس از خرد جمعی به اجرا گذاشته شود. محمدجواد حاج علی اکبری افزود: از آنجایی که روابط اجتماعی کلانشهرها و مناطق مهاجرنشین کشور، پیچیده است و شناخت متعارف و شیوه های سنتی برای تشکیل خانواده شکل نمی گیرد، مشاوره هایی امین در سازمان، این امور را برعهده می گیرند تا با کمک به جوانان بتوانند آنها را در انتخاب زوج مناسب کمک کنند. وی اظهار داشت: همچنین با ایجاد این مراکز سعی می شود از پیامدهای منفی برخی پایگاه های اینترنتی همسریابی، جلوگیری شود و جوانان بتواند تصمیم خود را در شرایط مناسبی اتخاذ کنند.

ازدواج انواع و اقسام مختلفی دارد. شما وقتی بتوانید نوع ازدواج خود را تشخیص دهید، آنوقت بهتر می توانید تصمیم بگیرید که آیا از ازدواج خود راضی هستید یا فکر می کنید باید تغییراتی در آن ایجاد کنید.

● ازدواج یکنواخت :

وقتی ازدواج کرده اید، همسرتان را از ته قلب دوست می داشته اید. اما با گذشت زمان و درگیر شدن شما با مسایل و مشکلات روزمره، بچه ها و سایر فعالیت ها، از همدیگر دور شده اید. شما به ندرت همدیگر را می بینید، این اشکالی ندارد، اما آرزو داشتید که می توانستید زمان بیشتری را با هم گذرانده و چیزی بیشتر و فراتر از هزینه های خانه را با هم شریک می شدید. فراموش نکنید زمانیکه جدا شدن و دور شدن شما از یکدیگر، زمان برده است، نزدیک شدن دوباره به همدیگر هم نیازمند گذشت زمان است.

پس نترسید و مطمین باشید که اگر همه تلاش تان را بکار گیرید همه چیز مثل روز اول خواهد شد. با پیدا کردن ساعاتی که بتوانید آن را در کنار همسرتان بگذرانید شروع کنید. باید دوباره کشف کنید که همسرتان چقدر موجودی شگفت انگیز است و چقدر دوستش دارید.

به چیزهای مورد علاقه همسرتان، علاقه نشان دهید، تا بتوانید زمانی را در کنار یکدیگر به خوبی و خوشی بگذرانید. به دنبال موقعیت هایی باشید که بتوانید در خلوت کنار همسرتان بگذرانید تا دوباره از نزدیک با خصوصیات عالی او آشنا شوید.

ازدواج سو استفاده گرانه :این ازدواج، ازدواجی است که در آن شما چه جسمی و چه روحی، مورد سو استفاده طرف مقابل تان قرار می گیرید. در بسیاری از موارد، این عادتی است که از دوران کودکی در فرد ایجاد می شود. از اینرو، از بین بردن آن نیازمند عشق و مشاوره فراوان است. هیچ کس نباید تصور کند که به چنین ازدواجی تعلق دارد، همه شایسته یک ازدواج و زندگی زناشویی عالی بدون هیچگونه سو استفاده می باشند. باید برای خودتان و فرد سو استفاده گر از متخصص کمک بگیرید. اگر طرف مقابل تان تمایلی به انجام این کار نشان نداد، آنگاه باید از متخصص بخواهید که به شما کمک کند که چطور با چنین موقعیتی کنار بیایید. باید بدانید که اگر این سو استفاده و بدرفتاری ها ادامه پیدا کرد، آگاه تنها راه چاره شما ترک آن زندگی است.

● ازدواج مقام و عنوان :

البته مهم است که با مردی ازدواج کنید که بتواند از عهده نیازهای شما برآید، اما اگر با کسی فقط بخاطر ثروت یا مقام او ازدواج می کنید. هیچ وجه اشتراکی با هم ندارید، خیلی زود متوجه خواهید شد که همیشه هم پول همه چیز نیست. اگر ازدواج شما یکی از این نوع ازدواج ها باشد، چه باید بکنید؟ مطمین باشید که هیچوقت دیر نیست و همیشه می توانید چیزهایی جدید در مورد همسرتان کشف کنید که بتواند او را در قلب تان جای دهد. سعی کنید به کارهای مثبتی که همسرتان برای شما و بچه ها انجام می دهد فکر کنید. از او بخاطر آن نقاط مثبت تشکر کنید و سعی کنید به چیزی فرای مقام یا وضعیت مالی او فکر کنید. برای شناختن همسرتان وقت بگذارید و رابطه ای عمیق تر با وی بسازید.

● ازدواج همسر غایب :

در اینگونه ازدواج ها سر همسرتان آنقدر به کار و فعالیت های خارج خانه گرم است که شما هیچوقت همدیگر را نمی بینید. شغل هایی هست که فرد مجبور است زمان زیادی را خارج از خانه و خانواده بگذراند. افرادی هم هستند که برای کارشان بیشتر از خانواده شان وقت می گذارند. این مسیله ممکن است بخاطر حس منفی وفاداری به کارفرما باشد یا اینکه بخواهند در کارشان همیشه برتر و اول باشند. بعلاوه، کارها و فعالیت های زیادی وجود دارد که بتواند زمان و حواس افراد را از آن خود کند، اما اگر می بینید این کارها به بهای از دست دادن همسر و فرزنداتان تمام می شود، مراقب باشید چون ارزشش را ندارد. دلیل این مشکل در زندگی شما هر چه که باشد، دیگر زمانش رسیده است که دست از آن بردارید و ببینید برای کم کردن زمانی که خارج از منزل می گذرانید و اضافه کردن به زمانیکه کنار همسر و خانواده تان می گذرانید چه باید بکنید. ممکن است ابتدا شکل قربانی کردن خودتان را داشته باشد. اما اگر همراه با همسرتان تصمیم بگیرید که برای رشد و توسعه ازدواج و زندگی تان چه می توانید بکنید، مطمین باشید که به لذت عمیقی دست پیدا خواهید کرد.

● ازدواج بادوام :

اینها ازدواج هایی هستند که هر کسی رویای آن را در سر می پروراند. پیرمرد و پیرزنی را که گاهی می بینید دست در دست همدیگر لبخند زنان در خیابان قدم می زنند چنین ازدواجی داشته اند. این ازدواج ها اتفاقی بوجود نمی آیند. آنها با تلاش های مداوم، روزانه و مثبت بوچود می آیند. برای داشتن یک ازدواچ بادوام باید تلاش کرد. ازدواجی که در برابر مشکلات مالی و اقتصادی، بیماری ها، مشکلات فرزندان، شکستن قلب ها و خیلی مسایل و مشکلات دیگر طاقت بیاورد، ازدواجی بادوام است چون زوجین از تمام این مشکلات با کمک و همکاری یکدیگر گذشته اند. آنها برای گذشتن از سد مشکلات و موانع موجود بر سر راه خوشبختی شان دست در دست همدیگر تلاش می کنند. خنده هایشان، گریه هایشان، شادی ها و غصه ها و کارهایشان با هم و در کنار هم بوده است. آنها می دانند که همیشه می توانند روی همدیگر حساب کنند. چنین ازدواجی برای تک تک ما امکانپذیر است. فقط باید بخواهیم و هر روز، هر هفته، هر ماه و هر سال برای بدست آوردن آن تلاش کنیم. ازدواج شما کدامیک از این هاست؟ آیا می خواهید همین وضعیت را حفظ کنید؟ یادتان باشد که هیچ وقت دیر نیست و اگر همدیگر را دوست بدارید و تلاش کنید، می توانید خوشبخت ترین زندگی را از آن خود کنید.

هسته مرکزی هر جامعه ای، خانواده است و خانواده بدون زوجی متشکل از زن و مرد معنا ندارد. زن و مردی که با یکدیگر پیوند ازدواج می بندند، عهد می کنند تا ضمن تشکیل خانواده ای سعادتمند، به یکدیگر کمک کنند تا به کمال مطلوب نزدیک تر شوند. به این ترتیب سلامت خانواده در درجه اول اهمیت قرار دارد و آن چه آن را ضمانت می کند، انتخاب صحیح همسر است. ملاک های انتخاب همسر یکی از اصلی ترین مباحث در مشاوره قبل از ازدواج است و هر جوانی پس از رسیدن به شناخت از خود، باید بتواند درباره انتخاب همسرش تصمیم گیری کند. در سلسله گزارش های مرتبط با ازدواج، به عمده ترین مسائلی که جوانان باید به آن توجه کنند، از جمله عزم و اراده برای ازدواج، رسیدن به بلوغ اقتصادی، فکری، عاطفی، اجتماعی و جسمی و حصول شرایط اولیه خودشناسی، دیگرشناسی و توافق والدین اشاره کردیم.هم چنین به موضوع معیارهای انتخاب همسر که شامل معیارهای مشترک، ویژگی های شناختی و ویژگی های شخصیتی بود پرداختیم. طی این بررسی ها دریافتیم دختر و پسر قبل از ازدواج باید از مشترکات لازم برای شروع زندگی بهره مند باشند و تلاش کنند هرچه بیشتر به شناخت طرف مقابل دست پیدا کنند. در ویژگی های زیستی به ظاهر، مبتلانبودن به بیماری های سخت، توجه به شرایط جسمی و روحی و تفاوت سنی مناسب اشاره کردیم و وسع مالی، اصالت خانوادگی، فرهنگ و گرایش ها و علایق مختلف زندگی را جزو مهم ترین شاخص های آن برشمردیم. طبیعی است ذکر اصول اولیه ازدواج نه به معنای رعایت جزء به جزء تمام این نکات، بلکه به معنای جلب توجه عموم جوانان به مهم ترین دست اندازهای آینده و زندگی مشترک است. درواقع این ملاک ها از دل مشکلاتی که در زندگی ده ها و بلکه صدها زوج وجود دارد بیرون آمده و حتی ریزترین آن ها، علت اصلی از هم پاشیده شدن کانون یک خانواده بوده است. به گفته کارشناسان جوانانی که با تکیه بر مشورت بزرگ ترها و پس از شناخت خود و طرف مقابل دست به ازدواج می زنند، بی گمان ملاک های صحیحی برای انتخاب همسر خود دارند و به دنبال مشترکات بیشتری در طرف مقابل می گردند. اما جوانانی که فقط براساس احساس، مسائل مادی و ظاهری و تحت تاثیر گفته اطرافیان دست به انتخاب می زنند، در طول زندگی مشترک خود متوجه تفاوت های چشمگیر شخصیت خود و طرف مقابل می شوند و گاهی ناخواسته به سوی طلاق گام برمی دارند. به این ترتیب توجه به ملاک های انتخاب همسر یکی از اصلی ترین راهکارهایی است که می توان پیش پای جوانان گذاشت تا آن ها پس از شناخت خود و دسته بندی اولویت ها بتوانند با چشم باز پا به وادی زندگی مشترک بگذارند. بدیهی است تفاوت نگرش در این ملاک ها طبیعی است و برای هر فردی، دسته ای از آن ها اهمیت دارد اما دانستن خصوصیات مرد و زن ایده آل خالی از فایده نیست. دکتر مصطفی اقلیما، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران طی سال ها مشاوره و تحقیق در این باره نتایج مهمی به دست آورده است. وی در این زمینه می گوید: این خصوصیات شامل ویژگی هایی است که بیشتر خانم ها و آقایان دوست دارند همسرشان از آن برخوردار باشد و بدترین صفات مرد یا زن را نیز از نگاه طرف مقابل بررسی کرده ایم که دانستن آن برای هر زوجی یا هر جوانی که قصد ازدواج دارد، بسیار مفید است. وی ادامه می دهد: اصولا مرد ایده آل بیشتر خانم ها مردی است که در درجه اول باغیرت باشد و نسبت به خانواده اش و حریم آن حرمت قایل شود. مرد ایده آل از هرگونه انحراف اخلاقی به دور است و سلامت اخلاقی دارد. او نسبت به والدین خود خوش رفتار و پناهگاهی برای زن و فرزندان خود است. پاکی چشم وعقل و فکر، توانایی تامین مالی خانواده، داشتن ایمان محکم، شهرت اجتماعی و توان دفاع از حریم خانواده هم از شاخص های مرد ایده آل است. مرد پاکیزه، پارسا، سخاوتمند و دست و دلباز می تواند تکیه گاه خوبی برای خانواده و همسر خود باشد. طبیعی است می توان به این فهرست، صفات دیگری را افزود؛ اما بسیاری از خانم ها به هنگام انتخاب همسر بر این ویژگی ها تاکید می کنند.
در مقابل بد نیست به بدترین صفاتی که یک مرد می تواند داشته باشد و بیشتر خانم ها از آن بیزارند، اشاره کنیم که عبارت است از نجیب نبودن و لاف زنی. همه خانم ها از مرد دروغگو و لاف زن متنفرند.
بیکاری، بی ارادگی و دمدمی مزاجی جزو بدترین صفات یک مرد است. هم چنین خانم ها از مرد خسیس، گوشه گیر و منزوی، رنجور، بدبین، شکاک و وسواسی خوششان نمی آید. مردی که همواره خود را به مریضی بزند و همسر و فرزندان را در مشکلات تنها بگذارد ایده آل هیچ زنی نیست. زورگویی و سلطه جویی نیز جزو صفات ناپسند برخی آقایان است که خانم ها از آن بیزارند. بسیاری از خانم ها هم از وابستگی همسرشان به خانواده، برادر، مادر، دوست یا یک آشنا در زندگی مشترک رنج می کشند و از این که همسرشان اعتمادبه نفس کافی ندارد، دلخور هستند.به این ترتیب بدیهی است که خانم ها همسر وابسته و بدون اعتمادبه نفس را نمی پسندند.حال اگر آقایان تا به این جا از مطلب راضی نشده اند، باید در ادامه توجه آنان را به صفات زن ایده آل جلب کنیم. آقایان نیز در انتخاب همسر ایده آل واجد مشترکات زیادی هستند که مهم ترین آن ها را ذکر می کنیم. آقایان در وهله اول دوست دارند همسری باایمان، پاکدامن، باحیا و نجیب داشته باشند. همسر ایده آل بیشتر آقایان زنی است که جمال و زیبایی موردنظر آن ها را داشته و کم مهریه باشد. معمولا مردان زنی را دوست دارند که بچه دار شودو مهربان خو باشد. به طوری که همه دوستش داشته باشند. در مقابل همسر فروتن و متواضع باشد و در مقابل او آراسته و زیبا باشد. همسر ایده آل مردان کسی است که موقر باشد و از همسرش حرف شنوی داشته باشد. کارها را آسان بگیرد و طبع ملایم و نرم داشته باشد. حافظ احترام و حیثیت شوهر باشد و عیب های شوهرش را در زمان غیبت او بپوشاند. در این زمینه اولویت ها فرق می کند و ممکن است فردی چند خصوصیت را در اولویت خود قرار دهد و البته مهم همین است که با شناخت از طرف مقابل، زوج ها سعی کنند مشترکات خود را بیابند و براساس آن مشترکات تصمیم گیری کنند. آقایان نیز برخی ویژگی ها را در خانم ها نمی پسندند که مهم ترین آن ها را ذکر می کنیم. خانمی که متکی به زیبایی ظاهری اش باشد محبوب هیچ مردی نیست. وابستگی و فخرفروشی به ثروت خانوادگی و فردی هم مردان را آزار می دهد. هم چنان که مدیریت و زورگویی در خانواده هم از سوی زنان قابل تحمل نیست. جاه طلبی، لجبازی، نافرمانی، سرکشی و طغیانگری هم از دیگر صفاتی است که مردان از آن فراری هستند. بدیهی است که صفات منفی چه در مرد و چه در زن مذموم است و هر دو جنس باید از آن عاری باشند اما ما در این جا تلاش کردیم خصوصیات زن و مرد ایده آل را از دریچه نگاه جنس مخالف ارزیابی کنیم. به گفته دکتر اقلیما جوانان پس از پیداکردن اشتراکات کافی، باید خانواده یکدیگر را مورد بررسی قرار دهند تا برای پیوند ازدواج بین دو خانواده مشکلی پیش نیاید. در بسیاری از مواقع دختر و پسر با یکدیگر به تفاهم می رسند اما خانواده ها و اختلاف تفکر، طبقه اجتماعی و فرهنگی مانع ازدواج آن ها می شود. بنابراین توجه به جایگاه خانواده اهمیت اساسی دارد. درنهایت اگر بتوان ملاک مشترک زن و مرد ایده آل را ذکر کرد، باید گفت هر زن و مردی در جست وجوی همسر ایده آل خود، به دنبال هم زبان است، کسی که همدل و شریک زندگی او باشد و بتواند او را درک کند.

مراجعه کنندگان به بنیاد ازدواج نیازمند خدمات مشاوره ای در زمینه های مختلفی هستند که از سوی کارشناسان ارایه می شود. با 3تن از این کارشناسان در مورد نوع کار، نحوه برخورد با افراد مراجعه کننده و نیز نوع غالب مسایل و مشکلات این افراد به گفت و گو نشسته ایم.

فاطمه قلمبر، کارشناس رشته مدیریت، 53 ساله و پر انرژی کارش را با علاقه و جدیت دنبال می کند. او که به صورت افتخاری با بنیاد همکاری می کند، وظیفه اش قلمبر در بنیاد، مشاوره قبل از ازدواج و حل اختلافات بین طرفین است.

بهتر است از زبان خودش بشنویم؛ تجربه زیادی در کارم دارم، با یک جلسه صحبت و از نظر گذراندن رفتار و گفتار طرف مقابل می توانم پی به شخصیت او ببرم و البته احساس من اشتباه نمی کند. افراد زیادی را به سرانجام ازدواج رسانده ام و خوشبختانه هیچ کدام از آنها به شکست و جدایی نینجامیده است. در بنیاد، مسیولیت بانوان و مشاوره قبل از ازدواج خانم ها را به عهده دارم.

به گفته مسیولان بنیاد ازدواج، یکی از کمبودهایی که در کل جامعه احساس می شود، آموزش زناشویی است، البته طرح هایی به بنیاد و دولت ارایه شده است، ولی بدون کمک رسانه ها نمی توان به هدف رسید. بنیاد از نظر مالی جهت پیشبرد اهداف خود کمبودهایی دارد که به نظر من باید از سوی ارگان ها و سازمان هایی همچون شهرداری، وزارت کشور و... مورد حمایت قرار گیرد.

ما به نام بنیاد از دولت انتظار کمک مالی نداریم ولی جهت تحکیم خانواده شدیداً نیازمند حمایت دولت هستیم. قلمبر می گوید از جمله طرح هایی که من دارم، راه اندازی تورهای یک روزه برای متاهلین و مجردین عضو بنیاد است و یقین دارم که این طرح ما را در جهت رسیدن به هدف که بالا بردن ازدواج های موفق است، یاری می رساند و اطمینان دارم که اعضا از آن استقبال می کنند.

ولی از سوی دیگر مدیرعامل بنیاد نظری غیر از این دارد و با در نظر گرفتن شرایط خاص حاکم بر جامعه و وجود ضوابط و محدودیت های اماکن، توسعه جلسات داخل بنیاد را پیشنهاد می کند.

پس از این خانم مشاور به سراغ مکبری، یکی دیگر از کارشناسان مرد بنیاد رفتم. نظر مکبری را در مورد شرایط گزینش افراد مراجعه کننده پرسیدم؛ پسر می بایست 2 تا 7 سال بزرگتر از دختر باشد و این در مورد افراد مجردی که تابه حال ازدواج نکرده اند صدق می کند، اما در مورد افرادی که در سنین بالا قصد ازدواج دارند و یا قبلاً ازدواج کرده اند 10-5 سال فاصله سنی لازم است.

ما قبلاً از هر موردی که برای ازدواج می آمدند ثبت نام می کردیم ولی از پایان سال 86، کار گزینش خود را آغاز و از همان هنگام ثبت نام افراد را از فیلتر گذرانده و از کسانی که از نظر بنیاد شایسته تشکیل زندگی نباشند ثبت نام به عمل نمی آوریم.

در مورد رسیدگی به پرونده های افراد مراجعه کننده برای ازدواج قلمبر می گوید: پرونده ها بعد از بررسی از سوی کارشناسان به من عودت داده می شود، بعد از مطالعه ای دقیق روی پرونده مورد نظر و صحبت حضوری با صاحب پرونده، نظر نهایی را به صراحت ابراز می کنم. معیارهای ما در تطابق پرونده ها بر حسب شرایط سنی، تحصیلات، شغل، درآمد، مسکن و... است. بعضی از پرونده ها که در کارشناسی اولیه تایید شده اند، در این مرحله ممکن است برگردانده شوند.

در این مورد به نظر مکبری 50درصد گزینش افراد هم شأن توسط بنیاد انجام می شود و اما در ارتباط با شناخت طرف مقابل این وظیفه بر عهده افراد و خانواده های آنان است. گزینش افراد از سوی بنیاد بر حسب سن، تحصیلات، شغل و درآمد طرفین، نوع مسکن، اجرای فرایض دینی، سالم بودن از احتمال آلودگی به هر نوع مواد مخدر، عفاف و پوشش، سابقه ازدواج، شرایط جسمانی و... (که در پرسشنامه از طرفین درخواست می شود) صورت می گیرد.

این در شرایطی است که افرادی که از اسفند ماه سال 86 تا پایان اردیبهشت امسال از سوی بنیاد ازدواج اقدام به خواستگاری کرده اند و نظر موافق خود را برای مواجهه حضوری ابراز داشته اند، 240 نفر هستند. 2 کارشناس در ارتباط با همکاری مشاورین و متخصصان بیرون از بنیاد جهت کمک فکری به افراد و افزایش شناخت آنان هم نظر و هم سو هستند.

مکبری می گوید: بنیاد از همکاری چنین افراد اهل فنی، استقبال می کند. خصوصا که کار آنان در جهت رضای خدا بوده و به طور رایگان همکاری می کنند. ارجاع افراد دارای مشکلات حاد که بنیاد توان و نیروی کافی برای حل آنها ندارد، به این قبیل متخصصان، می تواند بخش مهمی از مشکلات بنیاد در این زمینه را حل کند.

● مشاوره پیش از آشنایی

توسلی، کارشناس علوم تربیتی و آموزش خانواده یکی دیگر از کارشناسان بنیاد است. از او با توجه به حوزه تخصصی اش در مورد بیشترین اضطراب ها و نگرانی های افرادی که ازدواجشان به تأخیر افتاده، سؤال می کنم. او می گوید: اضطراب ها در سنین بالا شدید نیست. اکثر کسانی که مراجعه می کنند ریلکس هستند. نگرانی جزیی آنان در انتخاب همسر است، در اینکه هم شأنشان باشد. می پرسم: این نگرانی در مورد خانم ها بیشتر است یا آقایان؟ می گوید: البته در مورد خانم ها بیشتر است.

▪ برطرف نشدن نیازهای غریزی، چه صدماتی به سلامتی روحی- روانی و جسمی این گونه افراد وارد می کند؟

ـ بستگی به اعتقادات و نوع نگرش افرادی دارد که به اینجا مراجعه می کنند. اگر دید ماورای طبیعی و معنوی آنها بالا باشد، غرایز خود را می توانند مهار کنند.

▪ آیا چنین افرادی ممکن است برای نجات از این وضعیت به سیگار و یا مواد مخدر پناه ببرند؟

ـ دیده شده است. من طرفدار تحقیقم. اگر شخص عزت نفس، خودباوری، اعتماد به نفس و درک صحیح و واقعی از جامعه و والدین، به صورت نظری و عملی داشته باشد، کمتر به مواد مخدر روی می آورد و کمتر دچار بیماری روحی می شود. اما این قبیل مشکلات نیز می تواند به وجود بیابد و مواردی نیز دیده شده است.

ی فکر می کنید تجرد و تنهایی این افراد تهدیدی برای خانواده و جامعه است؟

ـ بله. از این لحاظ که ممکن است احساس سرخوردگی و پوچی و بیهودگی در خود داشته باشند، احتمالاً باعث درگیری و نزاع های خانوادگی می شوند. اگر اوقات فراغت و تنهایی را خانواده ها نتوانند کامل کنند، برای هر دو- خانواده و جامعه - تهدید به حساب می آیند.

▪ تاثیر تجرد در سایر ابعاد زندگی این افراد چیست؟ مثلا رضایت شغلی این قبیل افراد چگونه است؟

ـ این افراد اغلب کار خود را به نحو مطلوب و عالی نمی توانند انجام دهند و این هم برای جامعه و هم برای خانواده یک تهدید است. این افراد باید با توجه به شرایط امروز و میزان درآمد خود از خواسته های اقتصادی شان چشم پوشی کنند.

▪ محدودیت ها و نگرانی های شغلی این افراد بیشتر چیست؟

ـ بستگی به نگرش و توقعات غیرمنطقی خانواده، اطرافیان و دوستان دارد. خانواده ها توقع زیادی از فرزندان خود دارند و این باعث سرخوردگی آنان می شود و به دنبال آن احساس پوچی، بیهودگی و ناامنی به آنان دست می دهد.

▪ دختر مجردی که تا به حال ازدواج نکرده آیا ازدواج موقت می تواند روشی سالم برای پایداری زندگی او باشد؟ و رواج آن را به صلاح جامعه می دانید ؟

ـ به نگرش خانواده و ساز و کارهای جامعه بستگی دارد. ما بر این عقیده ایم که اگر دست اندرکاران جامعه با به کارگیری شیوه ها و روش های بسیار دقیق و کارشناسی شده عمل کنند، می تواند برای جامعه مؤثر و مفید باشد.

▪ دولت چگونه می تواند پیامدهای سوء این مسیله را کنترل کند؟

ـ در این امر تیم پزشکی، سازمان ثبت احوال و کارشناسان تماماً باید درگیر شوند تا کار قانونمند شود. اگر در جامعه این مسیله با توجه به روال قانونی شکل بگیرد می تواند بسیاری از نگرانی ها و مشکلات روحی و اخلاقی جوانان را کاهش دهد. آمار مجردین بالاست. با پنهان کاری و انکار این واقعیت نمی توان مشکل را حل کرد. این موضوع بسته به نوع نگرش جامعه و خصوصیات اخلاقی و دینی، نگرانی ایجاد می کند.

اغلب ما در برابر این سؤال، ابروها را بالا انداخته ، با چشمانی از حدقه بیرون زده و قیافهای حق به جانب، میگوییم : خیلی .

حقیقت امر این است که ما زحمتهایمان را حساب شده نکشیدیم.

آیا تا به حال سعی کردهایم که ریشه اختلافات را پیدا کنیم و مسایلی را که سد راه خوشبختی ماست، برطرف کنیم؟

آیا تا به حال خواستههایمان را در کفه ترازوی ذهنمان گذاشتهایم تا ببینیم کدام ارزش را باید فدای ارزش دیگر کنیم؟

آیا تا به حال فکر کردهایم که ما میتوانیم با کمی سعی و تلاش، زندگی مشترکمان را سرشار از شادی، عشق و محبت کنیم؟

● نارضایتیهای کوچک

نارضایتیهای کوچک را دست کم نگیریم چون اغلب همینها مانع احساس خوشبختی می شوند.

مثل بگو مگوها، نیش زدنها، دخالتها، ناسازگاریها، ناکامیها، غرورها و منت گذاشتنها. اگر در برابر این مسایل کوچک از خود گذشت نشان دهید ، راههای جدیدی برای دوست داشتن زندگی و همسرتان باز خواهد شد و به یک نیروی فزاینده مثبت، دست خواهید یافت. در این جا برای نمونه، چند راه را به شما یادآوری میکنیم. سعی کنید راههای دیگر را خودتان کشف کنید.

● منت نگذارید

منظور کردن کارهایی که برای همسرتان انجام دادهاید یا حتی گذشتی که به خاطر او کردهاید ، برای هر یک از طرفین، همیشه وسوسهانگیز است. این وسوسه را بشناسید و آن را از خود دور کنید. این مسیله ، یکی از مواردی است که جرقه اختلافات زوجین را فراهم میکند. ما نباید توقع داشته باشیم که همسرمان به خاطر هر کاری که انجام میدهیم ، از ما قدردانی کند. اگر زوجین، توقع قدردانی داشته باشند ، نتیجه آن، ناخرسندی و به رخ کشیدن کارهایی است که در طول روز انجام میدهند و اگر یکی از زوجین این کار را انجام دهد ، طرف مقابل نیز قطعاً تحریک شده ، به دفاع از خود میپردازد. ما نباید از اینکه برای خوشبختیمان کاری انجام دادهایم، ناراضی باشیم. از اینکه من بچهها را به مدرسه رساندم، خانه را من تمیز کردم ،خرید را من کردم ، بچهها را من حمام بردم و... .

منظور کردن این کارها، به معنی نارضایتی ما از آنهاست و بیگذشت بودنمان را نشان میدهد و در این صورت، چه بخواهیم و چه نخواهیم، همسرمان فکر میکند که بر سر او منت میگذاریم و مهمتر اینکه یادآوری این کارهای به ظاهر سخت، آن هم به طور دایم باعث میشود که نسبت به همسرمان، احساس خشم کنیم و کم کم عشق و محبت در زندگی کمرنگ میشود و کنایهزدنها شروع شود و هر روز بیشتر از روز قبل، نیروی خود را به خاطر این مسایل بیارزش، از دست میدهیم و عادت میکنیم که هر روز، فهرست بلندبالایی را از کارهایی که انجام دادهایم، به رخ همسرمان بکشیم . کارهایی که وظیفه ماست و یا نشانه گذشت ماست.

هر گاه احساس کردید نسبت به همسرتان خشمگین هستید ، وقتی که احساس کردید کار نادرستی انجام داده یا حتی کاری را که میبایست انجام میدادید، انجام ندادهاید ، لحظهای صبر کنید و آن عشقی را که بینتان هست، به یاد بیاورید.

لبخندی بر لب بیاورید و عصبانیت را به مرور زمان و با تمرین، از فهرست عادتهایتان حذف کنید. در این صورت، تأثیر آن را در همسرتان خواهید دید. این کار، گامی بزرگ در جهت بهبود روابط خواهد بود و هر روز، علاقهتان به زندگی مشترک و شریک زندگیتان، بیشتر خواهد شد.

● توقع نداشته باشید همسرتان بینقص باشد

وقتی به همسرتان میگویید: چرا این طور هستی ، یا چرا خودت را عوض نمیکنی ، از او توقع دارید که چه جوابی به شما بدهد؟ خودتان را جای او بگذارید. اگر کسی از شما این سؤال را بپرسد ، چه جوابی میدهید؟ اغلب ما فکر میکنیم که عملکردمان درست است و شاید ذاتاً نمیتوانیم خودمان را اصلاح کنیم. وقتی چنین سؤالی را از همسرتان میکنید ، او تصور میکند که آن کسی نیست که شما میخواستید و در انتخابتان اشتباه کردید و این مسیلهای نیست که از ذهن کسی بیرون برود و نباید توقع بهبود روابط را بعد از زدن چنین حرفهایی داشت. بعضیها این سؤالات را از همسرشان نمیپرسند بلکه اینها را به جای اینکه از همسرشان بپرسند ، از خودشان میپرسند که این هم به مراتب بدتر است زیرا در این صورت، خودمان فکر میکنیم که اگر او شخص دیگری بود ، آن وقت من خوشبخت بودم و اوست که باید عوض شود و هیچ راه دیگری نیست.

حال اگر فکر میکنید که جواب خوشبختی شما در کس دیگری است، کاملاً اشتباه میکنید.

هیچ کسی را در دنیا نمیتوانید پیدا کنید که با تمام عقاید شما موافق باشد و این طبیعی است پس با نظام طبیعت نجنگید بلکه در کنار آن زندگی کنید و خودتان را با چیزی که هست، وفق دهید.

شما میتوانید بار مسیولیتی را که از او توقع دارید ، از دوشش بردارید و روابط را اصلاح کنید. در این صورت، با ایجاد صمیمیت، کم کم به چیزهایی که میخواستید ، میرسید. به همسرتان وقت بدهید تا خواستههای شما را کشف کند و حتی اگر زحماتش برای برآورده کردن این خواستهها نتیجهای نداد ، او را دوست بدارید و به وجودش افتخار کنید.

سوالی که خیلی از شما عزیزان در ایمیل های خود برای ما میفرستید این است که، "از کجا باید بفمیم فردی که می خواهیم با او ازدواج کنیم، برای ما مناسب است؟"

پیدا کردن زن یا مرد ایدآل اصلاً کار ساده ای نیست. وقتی فکر می کنید که فرد ایدآل خود را پیدا کرده اید، هنوز هم ممکن است تردید داشته باشید. شک داشتن به کسی که می خواهید با او ازدواج کنید، نه تنها کاملاً نرمال و طبیعی است، بلکه کاملاً سالم است.

خوشبختانه احتمالاً تا الان می دانید که نباید با کسی که بیش از حد مشروب می خورد، بیش از حد الواتی می کند، بیش از حد کار می کند، بیش از حد لاف می زند، معتاد است، بی وفا است و خیانت می کند، خشن و بیرحم است یا صادق نیست، ازدواج کنید.

اگر همسر آینده تان عاری از این صفات است و هنوز هم در ازدواج با او شک دارید، حتماً این مقاله را دنبال کنید. ما به شما کمک می کنیم که ببینید آیا این تردیدهایتان منطقی است و ارزش توجه دارد یا نه یا اینکه فقط بدون هیچ دلیل منطقی نگران هستید.

● خوشبختی و حمایت احساسی

گرچه انتظار داشتن اینکه همسرتان همیشه و در همه حال شما را شاد کند، کمی غیرمنطقی است اما اگر همسرتان، مرد/زن ایدآل و مناسب شما باشد، خود به خود موجب شادی شما می شود و به شما حس قدرت در زندگی می دهد.

▪ وقتی احساس کنید که کسی هست که از رشد احساسی و عقلانی شما حمایت کرده و در این راه تشویقتان می کند، آنوقت است که می فهمید با فردی مناسب خود ازدواج کرده اید. خواست فرد ایدآل شما این است که از نظر احساسی سالم باشید و بتوانید روی پاهای خودتان بایستید. وقتی با فرد مناسب خود باشید، احساس بسیار خوبی درمورد خودتان خواهید داشت و حس اطمینان و امنیت خواهید کرد.

▪ فرد ایدآل شما هیچوقت منفی گرا، خودخواه، کم مایه و سست، ساکت، خجالتی، انتقادی، یا شلخته نیست. چرا باید وقتتان را با یک نادان بگذرانید؟

● محبت، عشق و روابط عاطفی

اهمیت زیادی دارد که کسی که با او ازدواج می کنید کسی باشد که با شما تفاهم داشته باشد و درمورد مسایل عاطفی و عشقی، نیازها و خواسته های شما را درک کند.

▪ اگر همسر آینده تان "دوستت دارم" را نه فقط زبانی بلکه با اعمال محبت آمیز نشان دهد، می فهمید که می خواهید با فرد مناسبی ازدواج کنید. اعمال محبت آمیز به چیزهایی مثل این گفته می شود: اینکه وقتی خسته اید بفهمد، روز تولدتان را به یاد داشته باشد، دوست داشته باشد که وقتش را با شما بگذراند، به حرفهایتان گوش کند، به شما احترام بگذارد، وقتی دیر کردید به شما زنگ بزند، به شما محبت کند، اگر چیزی را نفهمیدید، درمقابلتان صبور باشد. موقع سلام و خداحافظی ببوسدتان، بدون هیچ دلیلی در آغوشتان بگیرد.

▪ اگر از نظر روابط عاطفی با همسر آینده تان تطابق داشته باشید، آنوقت می فهمید که می خواهید با فرد مناسبی ازدواج کنید. اگر هر دو شما به صمیمیت عاطفی به شکل متفاوتی نگاه کند یا امیالتان متفاوت باشد، رابطه زناشوییتان به خطر می افتد.

▪ فرد مناسب برای ازدواج کسی است که دوستش داشته باشید و دوست شما باشد. او از گذران وقت با شما لذت می برد. اگر شما دو نفر با هم دوست نباشید، عشق و ازدواج شما خیلی زود محو خواهد شد.

▪ فرد مناسب برای ازدواج مهربان، باملاحظه و مودب است. مسایل پیش پا افتاده زندگی مثل گفتن "متشکرم" یا باز کردن در شاید قدیمی به نظر برسد اما نشان دهنده میزان احترام و علاقه و مهربانی فرد به شماست.

● ارتباط، اهداف، و ارزش ها

شما و فرد مناسب شما برای ازدواج، اهداف و ارزشهای یکسانی دارید.

▪ داشتن علایق و نظرات مختلف اشکالی ندارد فقط به شرط اینکه درمورد عدم تفاهم در آنها به تفاهم رسیده باشید. بااینکه ممکن است همیشه با یکدیگر هم عقیده نباشید، صحبت کردن با فرد مناسب برای ازدواج همیشه جالب است وهیچوقت خسته تان نمی کند. او افکار و عقاید خود را طوری با شما مطرح می کند که ناراحتتان نکند.

▪ فرد مناسب برای ازدواج با درک اینکه تنها مسیله ثابت در زندگی، تغییر است، دوست دارد درمورد مسایل و مشکلات زندگی هم قبل و هم بعد از ازدواج با شما صحبت کند.

▪ فرد مناسب برای ازدواج شما را تشویق می کند که با تغذیه سالم و ورزش برای داشتن سبک زندگی سالمتر، تصمیم بگیرید. او برای توازن بخشیدن به کار و زندگی فردی شما، همراه و همگام با شما کار می کند.

▪ اینکه شما تنها کسی باشید که باید خانه را مرتب کند و از بچه ها مراقبت کند، دیگر خیلی قدیمی شده است. مرد مناسب شما در این مسیولیت ها خود را با شما شریک می داند.

▪ پیدا کردن فرد مناسب برای ازدواج به این معنا نیست که دیگر هیچ مشکل و اختلافی با هم نخواهید داشت. اما با فرد مناسب برای خود دیگر مطمین هستید که می توانید به همراه هم مسایل و مشکلات را بررسی کرده و طوری آنها را حل کنید که هیچ صدمه این به ازدواجتان وارد نشود.

● اعتماد و صداقت

فرد مناسب برای ازدواج، با شما صادق و روراست است.

▪ فرد مناسب برای ازدواج به شما اعتماد دارد و تلفن ها و استفاده شما از کامپیوتر را کنترل نمی کند، مدت زمانی که با دیگران می گذرانید را محدود نمی کند. وقتی همسر آینده تان سعی نکند که شما را از دوستان و خانواده تان جدا کند، آنوقت می فهمید که فردی مناسب برای ازدواج است. فرد مناسب برای ازدواج هیچوقت نمی خواهد که زندگی شما را کنترل کند، بلکه می خواهد زندگیش را با شما تقسیم کند.

▪ با فرد مناسب برای ازدواج هیچوقت نباید لازم باشد که از حریم شخصی خود دفاع کنید. وقتی از شما درمورد ساعتی که نیاز دارید به تنهایی بگذرانید سوال نشود، می فهمید که فرد مناسب برای خود را پیدا کرده اید.

▪ فرد مناسب برای شما به شما اطمینان دارد و جاسوسی شما را نمی کند. اگر قرار باشد هر حرکت خود را توجیه کنید، زندگی واقعاً سخت می شود.

● پرچم های قرمز در روابط

اگر متوجه شدید که مسایل و مشکلاتی در روابطتان وجود دارد، به راحتی از آنها نگذرید و به هیچ وجه فکر نکنید که این مشکلات اهمیت زیادی ندارند یا با گذر زمان درست می شوند و طرفتان عوض می شود. برای داشتن یک ازدواج موفق، به چیزهایی فرای عشق نیاز دارید.

● دوران نامزدی به پایان رسیده

هـمـه مــردم می دانند که ازدواج پایان دوران نامزدی است، اینطور نیست؟ نه. شما و یا نامزدتان تصور می کنید که باید به کارهایی که در دوران نامزدی انجام می داده اید، ادامه دهید.

▪ قبل و بعد

اجازه دهید من با یک مثال این مطلب را برایتان بیشتر باز کنم. "مریم" با "بابک" ازدواج می کند. مریم در دوران نامزدی موهایش را تا شانه ها بلند می کند زیرا می داند که بابک آن را دوست می دارد. روزهای پنج شنبه اغلب برای تماشای فوتبال تیم مورد علاقه بابک به استادیوم می روند. هر چند مریم از فوتبال خوشش نمی آید اما دوست دارد وقت خود را در کنار بابک بگذراند و می داند بابک هم دوست دارد که با او به تماشای مسابقه بنشیند. او برای پیروزی تیم مورد علاقه بابک فریاد می کشد و بابک هم تصور می کند که او از تماشای بازی فوتبال لذت می برد.

زوجین هر شب با هم تلفنی صحبت می کنند، احساسات، آرزوها، ناکامی ها و کلیه وقایعی که در طول روز برایشان اتفاق افتاده را با یکدیگر در میان می گذارند. مریم از روی گشاده ای که بابک از خود نشان می دهد لذت می برد و بابک نیز لذت می برد که توانسته کسی را پیدا کند که شباهت های زیادی به او دارد. بارها و بارها جمعه شب ها بابک مریم را برای صرف شام به یک رستوران زیبا می برد. مریم از گل هایی که بابک برایش هدیه می آورد بسیار خوشحال می شود.

بعد از مدتی بابک پول هایش را پس انداز می کند و برای مریم یک انگشتر می خرد. وقتی از مریم می خواهد که با او ازدواج کند، او با کمال میل قبول کرده، پاسخ مثبت می دهد و بعد از چند ماه با یکدیگر ازدواج می کنند.

برای یک سال اول هر دو بسیار شاد و خوشحال هستند، اما در نیمه های سال دوم کم کم همه چیز تغییر می کند. مریم حرف مادرش را گوش داده، موهایش را کوتاه می کند تا سریع تر بتواند آنها را درست کند. او در این مورد به هیچ وجه با بابک مشورت نمیکند زیرا آرایشگر از قبل به او گفته" موهای توست و نه همسرت." زمانی که مریم به خانه می آید بابک متوجه کوتاه شدن موها می شود.

مریم با لبخندی از او سوال می کند: "خوشت می یاد؟" بابک با کمی تعلل می گوید:"بله" تنها به این خاطر که احساسات خانم را جریحه دار نکند. اما بابک ناراحت می شود چراکه او تا بعد از اینکه کار خود را انجام داده، از او هیچ نظری نخواسته بود. به همین دلیل احساس می کند که مریم کمی غیر صمیمی است و کم کم در حال دورشدن از او می باشد.

برای بدتر شدن روابط، مریم به همراه بابک به تماشای مسابقات ورزشی نمی رود. اول به بابک می گوید که کارهایی زیادی در خانه است که باید به آنها برسد، اما بعد از چند مرتبه که بابک پاسخ منفی از او می شنود دیگر در این زمینه از او سوالی نمی پرسد و به تنهایی به مسابقات می رود.

بابک هم در اوایل ازدواج در کار های خانه به مریم کمک می کند و همیشه از دستپخت مریم که خیلی هم خوب نیست تعریف می کند اما با گذشت زمان بهانه جویی ها کم کم شروع می شود و این نقطه آغاز یک شکاف بین آنهاست. بابک که از سر کار به خانه می آید خسته است و دیگر از روی مبل تکان نمیخورد و به تلویز یون چشم دوخته است و .....

به دلیل شکافی که در بین این دو نفر به وجود آمده، بابک از محل کار خود با مریم تماس نمی گیرد. اول فراموش می کند که در اوقات بیکاری تماس بگیرد و پس از مدتی این کار به طور کامل قطع می شود. او دیگر برای مریم گل هم نمی آورد زیرا آنقدر خسته است که دوست ندارد در طول مسیر خود به سمت خانه برای خرید گل توقف کند. زمانی که این شکاف بیشتر می شود، بابک دیگر وقایع روزانه خود را برای مریم تعریف نمی کند. زمانی که خانم از او می پرسد امروز چه خبری بود، او معمولا آهی می کشد و می گوید: " خوب بود."

یکسال بعد، پای آنها به دفتر مشاوره خانواده کشیده می شود و در مورد طلاق صحبت می کنند. متاسفانه، این یک موقعیت کاملا طبیعی است که در بسیاری از خانواده های امروزی به چشم می خورد.

● روزهای خوش قدیم

در حین دوران نامزدی معمولا شما بهترین لباس های خود را می پوشید تا بتوانید بیشترین تاثیر را بر روی همسر خود بگذارید و با او به بهترین نحو رفتار می کنید. به احتمال قریب به یقین ساعت های متمادی به صورت تلفنی با هم صحبت می کنید و در این میان کلیه احساسات، آرزوها و علایق خود را با هم در میان می گذارید. شاید به تماشای فیلمی بروید که اصلا خوشتان نمی آید اما این کار را تنها به آن خاطر انجام می دهید که زن و یا شوهرتان از دیدن آن لذت می برد.

و مطمین هستم که هیچ کدامتان اصلا فکر نمی کنید که با شروع زندگی مشترک هیچ یک از آنها تغییر کنند.

شاید تعجب کنید اگر به شما بگوییم که بسیاری از مشکلاتی که در زندگی های زناشویی روی می دهد، تنها با تثبیت "ارزش های دوران نامزدی" قابل برگشت خواهد بود. همچنن زوج های تازه ازدواج کرده باید اصول اولیه پیوند زناشویی را برای همیشه در ذهن خود نگه داند و به انجام آن بپردازند. این کار نیازمند کار و برنامه می باشد اما نتیجه بدست آمده ارزش آن را خواهد داشت.

● به موفقیت پشت نکنید

اگر همسر شما بداند که با شروع زندگی مشترک شما از انجام کارهایی که قبلا میکرده اید دست خواهید کشید، آیا به هیچ وجه راضی می شود که با شما ازدواج کند؟

ازدواج مسیله ای استرس زاست در حالی که نامزدی چنین خصوصیتی را دارا نمیباشد. شاید بسیاری از افراد معتقد باشند که دوران نامزدی جزء زمانهای رویایی می باشد و ازدواج جزء واقعیت های زندگی است. درست است که ما نمی توانیم تمام کارهایی را که می خواهیم بعد از ازدواج نیز انجام دهیم، اما می توانیم به انجام کارهایی که ما را به سمت ازدواج رهنمون ساختند ادامه دهیم.

دچار سوء تفاهم نشوید، منظور من این نیست که چون طرف شما تغییر می کند پس شما نیز ملزم به انجام تعهدات خود نیستید. بلکه باید موفقیت را با تمام وجود بخواهید البته اگر طالب یک زندگی موفق زناشویی هستید. شما همسر خود را بر اساس شخصیت و رفتارهایش انتخاب می کنید و او نیز شما را بر همین اساس انتخاب میکند. اگر در رفتار هر یک تغییری مشاهده شود، دیگری احساس ناراحتی کرده تصور می کند که گول خورده و به او خیانت شده.

بنابراین تا آنجا که ممکن است سعی کنید برای همیشه کارهایی را انجام دهید که در همان روزهای اولیه زندگی خود انجام می دادید. با ادامه دادن به این کارها به راحتی می توانید قلب همسر خود را برای همیشه به تصاحب خود در آورید.

اگر ازدواجتان آنطور که مد نظرتان است پیش نمی رود، سعی کنید همه چیز را از اول شروع کنید. از پیشرفتی که در ارتباطتان ممکن است اتفاق بیفتد متعجب خواهید شد .

1) قدم اول این است که خودتان را درست بشناسید و مطمین باشید که واقعا تصمیم دارید ازدواج کنید یا نه و اگر پاسخ مثبت است به چه دلیل؟ بخاطر پول؟ ظاهر طرف مقابل؟ شخصیتش؟ یا صرفا برای اینکه از خانه پدری فرار کنید؟

کسی که خودشناسی می کند، برای زندگی خودش هدف قایل می شود، برنامه ریزی می کند، آرزوهایش را روی کاغذ می آورد و جاهای خالی زندگی اش را شناسایی می کند.

کسی که خودش را خوب می شناسد، کمتر تحت تاثیر حرف دیگران مسیر زندگی اش را تغییر می دهد و دوست دارد خودش بداند با زندگی اش چه کار می کند. به عنوان مثال، یک دختر 17 ساله دوست دارد در سن 30 سالگی جراح زنان و زایمان باشد، در شیراز زندگی کند ویک بچه داشته باشد.

اولا این که کسی که می خواهد پزشک متخصص بشود، باید همسری انتخاب کند که شرایط بخصوص شغلی او را درک کرده و بتواند او را حمایت کند. از سوی دیگر شاید لازم نباشد او هم جراح باشد اما باید از تحصیلات دانشگاهی برخوردار باشد. در ضمن، برای چنین دختری که زودتر از 30 سالگی نمی خواهد بچه دار بشود، ازدواج زودرس یا حاملگی زودرس مزیت خاصی ندارد. در ضمن اینکه دوست دارد در شیراز زندگی کند، تا حدی تکلیف خواستگاری که می خواهد او را به تبریز یا کانادا ببرد را مشخص می کند. با خودتان رو راست باشید، و در تصمیمتان راسخ باشید.

2) مرحله دوم این است که همسر آینده تان را بر اساس خواسته ها و موقعیت فعلی خود تصور کنید. تصور کردن همسر ایده آل با توجه به آرزوهایتان نسبتا راحت است. همیشه از خودتان این سوا ل را بپرسید: آیا من برای شخصی که به عنوان همسر ایده آل خودم تصور کرده ام، همسر ایده آلی هستم؟ خیلی ساده است. هر ترازویی دو کفه دارد. اگر می خواهید کفه طرف مقابلتان سنگین باشد، ابتدا باید کفه طرف خودتان را سنگین کنید. کسی که می خواهد با یک فرد تحصیل کرده هنردوست ازدواج کند، بهتر است خود نیز تحصیل کرده و هنر دوست باشد.

3) در مرحله سوم باید یکسری معیارهای غربالگری اولیه برای همسریابی انتخاب کرده و آنها را آزمایش کنید. رایجترین معیارهایی که برای این منظور به کار می روند عبارتند از: تفاوت سن، تفاوت قد، تفاوت ظاهر، تفاوت تحصیلات، تفاوت طبقاتی، تفاوت قومی، تفاوت زبانی و در نهایت تفاوت دینی.

نکته مهم این است: این شما هستید که تعیین می کنید یک ویژگی برایتان مهم است یا خیر. مثلا برای یک نفر ممکن است ازدواج درون قومی خیلی مهم باشد ولی برای کس دیگر اصلا اهمیت نداشته باشد. نکته دیگر این است که تفاوت آدمها در یک قالب نسبی مطرح می شود تا مطلق. مثلا به نظر یک نفر قد 170 کوتاه است و به نظر شخص دیگری ایده آل است. پژوهش ها نشان دادند که کسانی که حرف مردم برایشان مهم است بیشتر به ظاهر طرف مقابلشان اهمیت می دهند.

4) مرحله چهارم عبارتست از دیدن و دیده شدن برای ایجاد جاذبه اولیه. در کشورهایی که محیطهای مختلط کمتر است، پسرها ممکن است به کمک مادر و خواهرانشان برای پیدا کردن همسر مناسب متوسل شوند. ولی متاسفانه چنین امکانی برای اکثر خانمهای جوان کمتر وجود دارد. به همین دلیل توصیه من این است که محیط کار، تحصیل یا تفریح خود را به گونه ای انتخاب کنید که حداکثر احتمال ممکن را برای دیده شدن توسط همسر احتمالی آینده تان به شما بدهد. به عنوان مثال کسی که می خواهد با یک موسیقیدان ازدواج کند، یا در کلاسهای متعدد موسیقی شرکت می کند یا عضو انجمنی می شود که موسیقی دانان معمولا عضو آن می شوند. کار دیگری که می توانید بکنید این است که چند خصوصیت اصلی که برای همسر آینده تان در نظر دارید به نزدیکان و دوستان بگویید ممکن است آن ها فردی را با این مشخصات بشناسند و یا در آینده اگر با چنین کسی برخورد کنند بلافاصله به یاد شما می افتند و می توانند نقش معرف را داشته باشند.

5) مرحله بعد یا دوست شدن با کسی است که فکر می کنید ممکن است با او ازدواج کنید یا خواستگاری کردن از این فرد است. در بسیاری از جوامع (چه شرقی و چه غربی) معمولا خواستگاری توسط جنس مرد صورت می گیرد و معمولا یک زن نمی تواند از یک مرد تقاضای دوستی و یا ازدواج بکند وگرنه به سبکی متهم می شود.

به هر حال، فراموش نکنید وقتی با کسی به قصد ازدواج دوست شدید یا از او خواستگاری کردید، فکرتان فقط مشغول ظواهر امر (مانند کافی شاپ رفتن و کادوهای رمانتیک دادن یا نحوه چای آوردن عروس خانم موقع خواستگاری و مراسم عروسی) نباشد. به اصل موضوع دقت کنید.

6) مرحله ششم که به نظر من مهمترین مرحله انتخاب همسر است، بردن نهایت استفاده از فرصتها برای شناخت بهتر همسر احتمالی تان از طریق برقراری ارتباط کلامی یا غیر کلامی می باشد. امروزه حتی خانواده های نسبتا سنتی و مذهبی با حرف زدن و معاشرت زوجهای آینده در طول دوران نامزدی شان مخالفت چندانی ندارند.

در طول این جلسات، از طرف مقابل خود باید سوال بپرسید. سوالهای تعیین کننده. این سوالها از هر فرد به فرد دیگر فرق می کند اما به عنوان نمونه چهار تا پنج مورد از آنها را برایتان می گوییم:

الف) می توانید بپرسید: هدف شما در زندگی چیست؟ سه تا از بزرگترین آرزوهای زندگی تان را بگویید .

ب) مثلا: هدف شما از ازدواج چیه؟ چرا می خواهید با من ازدواج کنید؟

پ) من شغلم ایجاب می کند که در خارج از منزل کار بکنم. می خواستم بدانم راجع به این موضوع چی فکر می کنی؟

ت) در خانه پدر و مادری شما تقسیم کارهای منزل به چه صورت بوده؟ دوست دارید در زندگی ما چطور باشد؟

پرسیدن این سیوال ها کمک کننده است، اما فراموش نکنید که ما در دنیای ایده آل زندگی نمی کنیم، بنابراین اگر تصمیمتان بر این شد که با فردی ازدواج کنید (بخصوص برای خانم ها) فراموش نکنید حتما شرایطی را که برایتان مهم است سر عقد مطرح کرده و تعهد لازم را از همسر آینده تان بگیرید. این تنها سندی است که می تواند در صورت عدم سازش همسرتان در موارد یاد شده از شما حمایت کند.

از سوال مهمتر، ارتباطات غیر کلامی است. مثلا اینکه آیا رفتارش طوری که می خواهید با مهربانی و عاطفه هست یا نه؟ آیا آداب اجتماعی را در حدی که برای شما مهم است بلد هست اگر نه، آیا در این حد با او احساس صمیمیت می کنید که این مورد را با او در میان بگذارید؟

علاوه بر آن باید از خودتان بپرسید: از هم صحبتی با او خسته شدید یا لذت بردید؟ اینکه اگر اختلاف نظری پیش آمد می توانید با صحبت کردن مسیله را حل کنید و یا بر سرش به تفاهم برسید؟ آیا می ترسید مسیله ای را با او در میان بگذارید؟ از عکس العمل هایش در مقابل حرف ها و رفتار شما نگران می شوید؟ آن چیزهایی را که شنیدید یا دیدید وقتی به خانه برگشتید، روی کاغذ بیاورید، زیرا برای مرحله آخر یا هفتم باید از آنها استفاده کنید.

7) مرحله آخر جمع بندی وضعیت و گرفتن تصمیم مناسب است. در زندگی هر کسی حداقل یک فرد معتمد وجود دارد. نسبت آن شخص مهم نیست. عقل و تجربه اش مهم است. باهم صحبت کنید و مجموع شرایط را برایش بگویید و بخواهید وضعیت را از دید خودش ارزیابی کند.

سعی کنید در ارایه مشاهدات و شنیده هایتان منصف باشید و به اصطلاح سانسور نکنید. بعد با خودتان خلوت کنید. تمام نظرات و تفکرات را کنار هم بچینید و جنبه های مثبت و منفی ازدواج با این فرد را کنار هم مقایسه کنید. آیا جنبه های مثبت به جنبه های منفی می چربند؟ آیا چیزی در نکات منفی هست که خیلی برا یتان مهم باشد و بخاطرش بخواهید از طرف بگذرید؟ ممکن است چیزهایی را که شنیدید قبول نداشته باشید که ایرادی ندارد. هرکسی نظر خودش را دارد، ولی در نهایت این زندگی شماست. تصمیم آخر را خودتان بگیرید و آن را به پدر و مادرتان اعلام کنید.

می توانید وقتی نتیجه تصمیمتان را به پدر و مادرتان می گویید دلایل خودتان را هم بگویید که بدانند این تصمیم را عاقلانه گرفتید و جوانب آن را سنجیده اید.

مراحل بالا توصیف یک فرایند عقلانی و منطقی بود. ازدواج در زندگی فرد یک تصمیم خیلی مهم است. ازدواج موفق می تواند تمام توانایی های بالقوه فرد را شکوفا کند و ازدواج نا موفق می تواند منابع غنی درون وجود یک نفر را به صفر برساند. هستند کسانی که فقط از روی احساسشان ازدواج کردند و خوشبخت شدند ولی تعداد کسانی که خوشبختند و این تصمیم را با چشمهای باز و با در نظر گرفتن همه جوانب گرفتند بیشتر است.

از تنهایی وحشت داشت و خوب می دانست که آرزوی پدر و مادر پیرش را تنها او می تواند برآورده سازد. ازهم سن و سالانش تقریباً تنها او مانده بود. دیگر هیچ بهانه ای نداشت، زیرا دوران سربازی اش را به اتمام رسانده بود و با درآمدی که داشت می توانست به راحتی خرج یک زندگی را بدهد. یکی از مهمترین دلایلش این بود که دلش نمی خواست اختلاف سنی اش با بچه هایش زیاد باشد. دلش می خواست مستقل شود و از طرفی از دست حرف و حدیث مردم راحت شود. به تازگی شنیده بود که اداره به متأهلها خانه یا زمین می دهد...

اینها همگی بخشی از معیارهای ناپخته اما قدرتمندی است که در جامعه امروز اصل انتخاب آگاهانه و هوشمندانه را کمرنگ کرده است. به راستی آیا می توان با قوانین از پیش تعیین شده، وارد سرنوشت و روحیات و خلقیات انسان دیگری شد؟ مگر نه این است که انسان از روحی بزرگ و نامحدود به وجود آمده است، پس چگونه می توان قوانین این روح نامحدود را با قوانین محدود و شرعی شده قیاس کرد و بر مبنای آن مهمترین و جدی ترین تصمیم زندگی را گرفت.

ازدواج موضوعی نیست که بتوان برای آن قانون و فرمول تعیین کرد و همه را وادار به رعایت این قانون کرد. بر این اساس، سن ازدواج را هم شرایط روحی و آمادگی و نیاز درونی هر فرد مشخص می کند. این که بخواهیم بدون در نظر گرفتن شرایط و آمادگی روحی و روانی، ازدواج کنیم به تبع آن باید شاهد هر گونه اتفاق و رویداد ناخوشایندی هم در زندگی مان باشیم.اگر به آمار طلاق و عوامل جدایی ها توجه کنیم، می بینیم که اکثر این ازدواجهای بی سرانجام با ظاهری ترین شباهتها و یا تفاهم بر مبناهای سست و در بعضی موارد، توهمی شکل گرفته است که پس از مدت زمانی کوتاه سطح شکافته و زوجین به عمق حقیقت وجودی فرد مقابل پی خواهند برد و متأسفانه در اکثر مواقع این شناخت زمانی اتفاق می افتد که تقریباً کار از کار گذشته است.همکلاس بودن، همکار بودن، هم رشته بودن، هم زبان و هم فرهنگ بودن، هم سطح و هم مذهب بودن، تنها رضایت داشتن خانواده ها و هزاران دلیل ریز و درشتی که همگی بر پایه ای از شرطی شدگی های ذهن بنا شده است، می تواند نمونه ای از معیارهایی باشد که تنها در سطح مانده است، اما آیا تا به حال از خود پرسیده ایم که هدف نهایی از ازدواج چیست و چرا انسانها ازدواج می کنند؟

قرآن می فرماید: که ما زن و مرد را مایه آرامش هم قرار داده ایم تا در کنار هم آرامش یابند، اما آیا اصلاً چگونه می توان به آن آرامش دست یافت؟ این آرامش در کجای زندگی یافت می شود؟

در کنار موهبتهای بی انتهای خداوند، ازدواج کردن هم یکی از این نعمتهای بی شماری است که به جرأت می توان گفت، از مهمترین و اساسی ترین و حتی سرنوشت سازترین انتخابهای انسان است.

ازدواج یعنی پیوند دو روح که در دو جسم زندگی می کنند. ژرف اندیشان، ازدواج را تجربه یگانگی و یکی شدن دو فرد دانسته اند، بهتر است بگوییم یکی شدن دو روح و زمانی این آرامش به معنای حقیقی خود می رسد، که این یگانگی با تمام وجود اتفاق افتاده باشد.

یگانگی اتفاق نمی افتد جز با انتخاب هوشیارانه و همذات پنداری. اما این هوشیاری چه زمانی رخ می دهد و چگونه می توان با درایت و تیزبینی تن به ازدواج داد؟ عده ای معتقدند تا زمانی که زیر یک سقف زندگی نکنیم، نخواهیم توانست طرف مقابل را بشناسیم و دیده شده که بسیاری از زوجها زودتر از احساس نیاز به ازدواج، ازدواج کرده اند. البته منظور از نیاز، چیزی فراسوی نیازهای مادی و جسمانی شرطی شده است. کی و چه وقت ازدواج کردن، موضوعی است که افراد زیادی از جمله متخصصان تلاش کرده اند تا در این زمینه به یک جواب روشن و قاطع درباره سن ازدواج برسند. جوابی که برای همه کاربرد داشته باشد. چیزی شبیه یک فرمول یا معادله که بی قید و شرط برای همه یکسان باشد. حال در این میلان اصلاً فرقی نمی کند که کسی میل و نیاز به ازدواج را در خود احساس می کند و یا اینکه فردی دیگر اصلاً حس نمی کند، اما به محض اینکه سنش به فرمول معادله نزدیکتر شد، تحت فشار اطرافیان، مجبور است که تن به ازدواج بدهد و یا آنقدر ذهنش در دامهای شرطی شده گیر کرده است که در خیالات خود دچار خودفریبی می شود. اما در حقیقت ازدواج به سن و سال نیست، بلکه به حس و حال درونی است، به احساسی فرای احساسات زمینی. ازدواج تکامل یافتن و تعالی یافتن است. حال اگر این انتخاب آگاهانه و هوشیارانه صورت گیرد، می توان تقریباً به همان آرامشی رسید که قرآن کریم از آن یاد کرده است. زمانی که روح، آمادگی لازم را برای ازدواج کردن مشاهده کرد و این نیاز درونی آشکار شد، دیگر به هیچ قیمتی بیرون راندنی نیست؛ حتی اگر با آن بجنگی و بخواهی از فکرش رهایی یابی، زیرا دیگر جزیی از خودت می باشد...

چه کسی می تواند بگوید که دامنه و عمق تأثیر ازدواج و گستره دگرگونی و تغییری که می تواند در زندگی افراد ایجاد کند تا چه مرزهایی کشیده می شود؟ !پس بهتر است عمیقاً مراقب و هوشیار بود. زیرا به جز خودمان هیچ کس دیگری حاضر نیست تاوان سنگین بزرگترین و جدی ترین تصمیم زندگیمان را بدهد.